Jan Kostrzewski z żoną Marią
Jan Kostrzewski - myśliwy - w środku w kapeluszu. (kolor - Photoshop 2024)
Jan Kostrzewski - wędkarz. (kolor - Photoshop 2024)
J. Kostrzewski - pierwszy po prawej
J. Kostrzewski - pierwszy po prawej
źródło: "Naprzód" 1 kwietnia 1928 r.
źródło: "Nowa Reforma" 1927 r.
żródło: "Głos Narodu" 6 czerwca 1930 r.
Jan Kostrzewski w latach służby w wojsku austriackim (kolor Photoshop 2024)
Poślubił Marię Sulikowską, pochodzącą z rodziny mieszczańskiej, córkę znanego krakowskiego zegarmistrza Aleksandra Sulikowskiego.
Była radną miasta Krakowa i żołnierzem AK. Odznaczona srebrnym krzyżem zasługi z mieczami.
Małżeństwo miało czworo dzieci: Janinę, Jana, Jacka i Jerzego.
Jan Kostrzewski zmarł 23 listopada 1965 r. w Krakowie. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim.
Ppłk J. Kostrzewski czwarty od lewej w pierwszym rzędzie.
Dowództwo 5 Dywizjonu Taborów. ppłk J. Kostrzewski w środku w pierwszym rzędzie
W roku 1934 objął stanowisko Naczelnika Wydziału Wojskowego Magistratu miasta Krakowa. Funkcję tę pełnił do 1936 r.
Po odzyskaniu niepodległości służył w Wojsku Polskim w randze, kolejno, kapitana artylerii, majora, - podpułkownika taborów. W grudniu 1918 roku rozpoczęto organizację Wojsk Taborowych Wojska Polskiego. W 1920 roku J. Kostrzewski w randze kapitana artylerii, a potem majora taborów, dowodził dwoma Szwadronami Zapasowymi Taborów (3 i 9) w Grodnie. 20 kwietnia 1921 roku w randze majora, awansowanego potem na stopień podpułkownika taborów, objął stanowisko dowódcy stacjonującego w Krakowie V Dywizjonu, podlegającego Dowództwu Okręgu Korpusu nr V.
1 października 1925 r., w związku z reorganizacją wojsk taborowych, dywizjon został przeformowany w 5 Szwadron Taborów. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V. W czerwcu 1930 r. ppłk J. Kostrzewski objął stanowisko szefa tej jednostki.
W 1927 roku został powołany na stanowisko Komendanta Miasta Krakowa.
Pełnił tę funkcję do czerwca 1930 roku.
W styczniu 1931 r., ponownie objął dowództwo V Dywizjonu.
30 kwietnia 1933 roku przeszedł w stan spoczynku.
W roku 1906 J. Kostrzewski został powołany do wojska austriackiego. W 1908 r. został mianowany kadetem rezerwy w artylerii polowej 8 dywizjonu, w 1910 r. awansowany na chorążego rezerwy 2 dywizjonu ciężkich haubic, a w 1911 r. mianowany na stopień podporucznika rezerwy 2 dywizjonu ciężkich haubic pułku artylerii. W roku 1915 otrzymał awans na stopień oberleutnanta (porucznika) rezerwy.
W roku 1917 został odznaczony brązowym Medalem Zasługi Wojskowej na wstędze Krzyża Zasługi Wojskowej.
Po ukończeniu studiów i zdaniu wymaganych egzaminów, 3 lipca 1912 roku, J. Kostrzewski rozpoczyna praktykę zawodową w kancelarii c.k. notariusza Edmunda Klemensiewicza i zostaje wpisany na listę kandydatów notarialnych Izby Notarialnej w Krakowie.
Po uzyskaniu absolutorium w 1910 roku oraz zdaniu trzech wymaganych rządowych egzaminów - historyczno-prawniczego w 1908 roku, sądowego w 1912 roku oraz politycznego w 1913 roku, uzyskał tytuł magistra praw.
Jan Michał Kostrzewski urodził się w Krakowie 16 marca 1885 roku. Jego ojcem był Karol Kostrzewski, matką Weronika Kostrzewska, z domu Schöppl. Miał brata - Józefa Karola.
Po ukończeniu czteroletniej szkoły wzorowej, prowadzonej przez c.k. Seminarium Nauczycielskie Męskie, a potem Gimnazjum św. Jacka w Krakowie, studiował na Wydziale Prawno-politycznym Uniwersytetu Krakowskiego (Jagiellońskiego).
W latach 1907-09 pracował w Kasie Oszczędności na stanowisku dietariusza, czyli urzędnika nie będącego na etacie, którego uposażeniem były dzienne diety.
Patent oficerski Wojska Polskiego - Jan M. Kostrzewski - podpułkownik w korpusie oficerów taborowych
Dokumenty z okresu służby w wojsku austriackim w latach 1906 - 1915
Jan Michał Kostrzewski
mgr praw, podpułkownik, dowódca pułku Taborów, Komendant m. Krakowa